Damien

Stoi naprzeciw drzwi młody chłopak, na jego twarzy widnieje uśmiech, chwile się waha przed pukaniem. Podrapał sie po swoich czarnych i jak zwykle w artystycznym nieładzie włosach. Położył torbę, podciągnął spodnie i poprawił koszule. Popatrzył niebieskimi oczami za siebie jakby czegoś szukał, odetchnął głęboko i spojrzał na trampki. Po chwili zebrał się i odezwał po cichu.

- Witaj cywilizacjo żegnaj wieśniactwo,

Po czym powiedział głośniej już

- Damien "Fanatyk" Słowiński, Cliath plemienia Tubylców Betonu, z pod patronatu Galiarda.

Zapukał grzecznie, złapał za torbę i uśmiechnął się szerzej czekając aż ktoś mu otworzy.

Coś, a raczej ktoś otworzył drzwi i błysnął mu prosto w twarz lampą błyskową z aparatu.
- Mark. - odezwało się do ciebie to coś z jasności.

Złapał się za oczy, puścił torbę która upadła na ziemię.

- co ja Ci zrobiłem ze tak od razu z zaskoczenia...

Przeciera oczy

- Miło mi ale bez takich niespodzianek... mał... Mark

Ostatnio zmieniony przez Damien dnia Śro 21:12, 07 Maj 2008, w całości zmieniany 1 raz

Chłopak miał może tak z czternaście lat i jasne włosy. Wpuścił cię do środka.
- Powinieneś przywitać się z Arturem, on tu jest szefem.

Lustrzanka zwisała mu na pasku, na szyi. - Chyba będziesz mógł się rozgościć.

Uśmiechnął sie do Marka

- Właśnie do niego chyba miałem sie zgłosić poczekam gdzieś na kanapie czy coś

Po czym zaczął szukac jakiejś kanapy.

Na kanapie rozłożona wygodnie leżała czarnowłosa kobieta o bladej cerze. Oczy miała zamknięte, a wydatna klatka piersiowa unosiła się miarowo.

- a ja jestem Sildre Grey. To Ty jesteś ten od mechanicznych zabaweczek?

Poruszyła się nieznacznie by podciągnąć trochę zbyt nisko opadające z jej bioder białe spodnie. Zwykły, czarny top na cienkich ramiączkach głosił zaś hasło "Hell Yeah!".

- Miej trochę szacunku dla techniki, Sil.

W głębi pomieszczenia stał mężczyzna. Wysoki, nieogolony. Ubrany w sprany T-shit "Dżem". Coś mieszał przy blacie kuchennym w małej miseczce. Powolny i obojętny nawet nie patrzył przed siebie.

Ostatnio zmieniony przez Artur dnia Śro 23:48, 07 Maj 2008, w całości zmieniany 1 raz

Podniosła wysoko dłoń i pomachała obojętnie jakby na pożegnanie niewiadomo do kogo.

- no dobra... to Ty jesteś tym geniuszem od cudownego dzieła techniki?

Uśmiechnęła się zniewalająco, nawet nie otwierając oczu

Stał w milczeniu. Mieszał.

Pomyślał coś o czym powiedziała Sildre, uśmiechnął się do siebie, i wrócił do pstrykania zdjęć im wszystkim.

Nieco sie zakłopotał.

-Geniusz? Wątpię raczej zwykły maniak, po prostu lubię takie rzeczy

Podrapał się po głowie

- Ta - mruknął. pod nosem nie słyszalny, przynajmniej tak twierdząc dla reszty, bo mruczał wyjątkowo nie wyraźnie. - Wibrator, wazelina, jasne, wiemy. - Wyrażając głośno swoje myśli, po czym wrócił do zagłuszające go cykania zdjęć. Podszedł do Damiena. - A ja nie wiem co jestem, nie miałem rytuały wyjścia.To jest Galiard. - wskazał na Sildre. - A to. - Wskazał faceta z miseczką. - Szef.[/b]

Zaśmiała się na słowa Marka i wyprostowała do pozycji siedzącej. Otworzyła szaroniebieskie oczy i spojrzała na nowego.
- Nie bądź skromny. Może nie wyglądam, ale gazety czytam i Matt to mój przyjaciel.
Uśmiechnęła się rozbawiona.
- Poza tym czasem ma tendencje do zbytniego podniecania się kiedy chodzi o jakieś techniczno-informatyczne duperelki.
Mrugnęła do Demiana cała rozradowana, chyba coś wspominając. Uspokoiła się po kilku sekundach i rozbawiony uśmiech zniknął z jej ust.
Spojrzała na Marka i lekko się do niego uśmiechnęła.
- Nie masz jeszcze patronatu, bo nadal mylisz podstawowe pojęcia. Rytuału Przejścia mój drogi.
Uśmiechnęła się złośliwie.
- Ale nie martw się, za to więcej czasu będziesz spędzał wieczorami w pokoju Artura... no nie?
Zerknęła rozbawiona na Artura, gmerającego coś w misce. Po czym spojrzała na Marka i mrugnęła do niego wytknąwszy koniuszek języka.

Spojrzał na Artura, potem na Sildre z miną, która miała mówić "A ja ci wyglądam na geja Taaak?". Potem popatrzył to na gmerającego faceta to na "gościa od mechanicznych zabaweczek". - Czuj się tu jak w domu, o ile szef ci pozwoli...

Uśmiechnęła się tylko szerzej i zatrzepotała długimi rzęsami.